In
1970 was iedereen jong. Grammofoonplatenwinkels en hippe kleding
boutiques rezen als paddenstoelen uit de grond en bedienden hun steeds
welvarender jeugdige klandizie. In tegenstelling tot de popmuziek,
waarin rond 1970 veel nieuwe artistieke hoogtepunten werden bereikt,
bleek de kledingmode en de vormgeving van gebouwen, meubelen, behang, en
allerlei andere gebruiksvoorwerpen tot een bedenkelijk niveau af te
glijden. Grote denkers als Ad Visser, Kees Schilperoort, en Anton
Constandse zochten de verklaring in het feit dat popmuziek gemaakt werd
door eigentijdse jongeren, terwijl vormgevers, architecten, en
modekoningen vaak al decennia lang aan het werk waren en de
ontwikkelingen vermoeid, geforceerd en dus tevergeefs trachtten bij te
benen. De glanzende toekomst stak het duistere verleden de loef af.
Jong
was hip, ouderdom en aftakeling waren bijna onzichtbaar geworden en
hadden een slechte reputatie, want werden voornamelijk aangetroffen
onder wereldlijke en kerkelijke gezagsdragers, die niet alleen
hypocriet, arrogant, dom, en kortzichtig geoordeeld werden, en dus hun
invloedrijke positie onterecht en onverdiend bekleedden, maar bovendien
de oorlog hadden meegemaakt en daarom slecht ter been waren zodat met
grote vanzelfsprekendheid de schaarse zitplaatsen in het volgepakte
openbaar vervoer door hen werden opgeëist. Op straat was overal het
onsmakelijk geklapper van slecht passende kunstgebitten hoorbaar.
Grijzend en brillend zaten leeftijdloze onderwijzers achter hun op een
podiumpje geplaatste tafel de hele dag autoritair te wezen en te
kettingroken. Ook ouders hadden geen leeftijd, maar waren er altijd
geweest en zouden er altijd zijn.
Rouwdrukwerk dat soms in de ouderlijke
brievenbus werd aangetroffen leek vanuit een ander universum verzonden
te zijn. De dood bestond alleen als het romantische einde van pophelden.
Behalve ouden van dagen zelf, die natuurlijk niet anders konden, wilde
niemand oud zijn.
Op het Holland
Pop Festival in 1970 werd met drugs, bloot, en vooral veel muziek de
bevrijding van de jeugd gevierd, en terloops meteen ingeleverd voor
grenzeloos consumeren. De prachtmuziek uit die tijd vierden wij
gisteravond met de volgende Plaatjes :
- The Flock - Tired of waiting - 1969 - Harry
- Taste - Sinner boy - 1970 - Eric L
- It’s a beautiful day - Hot summer day - 1969 - Andre S
- Robert Jan Stips - Memories are new IV - 2019 - Jan
- Byrds - Jesus is just allright - 1970 - Kees
- Alison Moyet - Invisible remastered - 1983 - Juanita
- Tamalone - Answers - 1979 - Marit
- Pink Floyd - Money - 1973 - Ramon
- Dr.John - Walk on guilded splinters (VPRO Piknik) - 1970 - Erik M
- Pink Floyd - See Emily play - 1967 - Karin
- Country Joe and the Fish - Vietnam song - 1965 - Harry
- Pink Floyd - a saucerful of secrets - 1968 - Andre S / Pierre
- Barry Ryan - Kitsch - 1970 - Jan
- Family - Weaver’s answer - 1969 - Kees / Manfred
- Hall and Oats - Family man - 1983 - Juanita
- Pink Floyd - Comfortably numb - 1979 - Marit
- Pink Floyd - High hopes - 1994 - Ramon
- Art ensemble of Chicago - Theme de Yoyo - 1970 - Erim M
- Jethro Tull - Living in the past - 1972 - Karin
Exact vijftig jaar na de openingsavond van het Holland Pop Festival Draaiden de Plaatjes weer in de Dirk Smitsstraat. Tien liefhebbers tartten de klamme hitte en verzamelden zich in ons vertrouwde zaaltje. Technische problemen werden als de bliksem door Harry verholpen waarna onder het genot van fikse appelvlaaipunten ( ook van Harry ) het Draaien kon beginnen. Welke muziek aan bod zou komen lag met dit thema voor de hand. Pink Floyd kwam zelfs drie keer aan bod, The Byrds, dr.John, It’s a beautiful day, en Country Joe plezierden ons zeer, maar verrasten niet. Dat deden wel the Flock, Tamalone, Barry Ryan, Taste, en vooral the Art ensemble of Chicago.
Het was weer pre-coronisch druk, er werden veel
langere nummers geDraaid, er moest veel worden bijgepraat, en technische
problemen beperkten het aantal geDraaide tracks tot slechts 19.
Gelegenheid om de virtuele muzikale inbreng van verhinderde Draaiers te
laten horen was er daardoor helaas niet. Na een lange, en verwarrende
stemming bleek de Gouden Wisselschijf te moeten worden gedeeld door Eric
L, voor het meeslepende Taste, en Erik M, voor het moeilijk
toegankelijke, maar gaandeweg magnetiserende Art ensemble of Chicago.
Onze volgende samenkomst zal zijn op 10 juli, het te behandelen
verrassende thema : Voeten.